Uwaga, blondi!

Rozmawiają dwie blondynki:
- Zdawałam wczoraj test IQ!
- Ojej i co dostałaś?
- Piątkę!!!

Kto nie słyszał w swoim życiu choć jednego dowcipu, którego bohaterką jest niezbyt rozgarnięta blondynka? Pewnie nie trafi się ani jedna osoba, która nie zna stereotypu głupiutkiej blondi.
Jak już pewnie zdążyliście usłyszeć w radiu czy telewizji lub przeczytać gdzieś w Internecie - mamy 26 dzień lutego, czyli dzień pozdrawiania blondynek.
Nie byłabym Blondynką gdybym nie napisała tutaj kilku słów na ten temat.
W końcu bloggerowy nick, nazwa bloga, a przede wszystkim kolor włosów, ten sam naturalny od prawie dwudziestu dwóch lat (z maleńką przerwą) zobowiązują.
Dlaczego Świat oczami Blondynki?
Zaczęło się od pewnego Marcina, który choć również blondyn ciągle wytykał mi kolor włosów gdy miałam z czymś problem albo zadawałam pytania, na które odpowiedź była oczywista tylko dla niego. Tak jest do tej pory - jednak pewne rzeczy z biegiem czasu się nie zmieniają.
Później w moim życiu pojawił się Wredniak i dołożył swoje trzy grosze 'blondyneczką'.
Kiedy postanowiłam wrócić do dłuższego, typowo blogowego pisania, długo szukałam pomysłu na nick. Nie chciałam robić bloga tematycznego, którego nazwa wiązałaby się z jakąś konkretną dziedziną.
Najwyraźniej nie potrafiłam być oryginalna, bo wszystkie neutralne nazwy, które wpadły mi do głowy były już zajęte.
Blondynka wydawała się strzałem w dziesiątkę.
Nie tylko w jakiś sposób mnie opisuje, ale również pozostawia małą furtkę tej dowcipowej głupoty, która sprawia, że moje wypowiedzi mogą być traktowane z przymrużeniem oka.
Mogę się tutaj czepiać i wymądrzać, a życzliwy anonim machnie na to ręką pisząc 'pie***lisz jak blondynka z dowcipów'.*
Mogę ustępować rozmówcom udając, że nic nie rozumiem z ich argumentów mimo iż wiem, że mam rację a widać, że i tak nic do nich nie dotrze. Niech żyją w błogiej nieświadomości!
Mogę być głupiutką sekretarką z dużym dekoltem ale zamiast wyrabiać nadgodziny na kanapie w gabinecie szefa - trochę namieszać.**
Mogę stać z boku grupy, nie angażować się w ich projekty, ale wyłapię komu warto poświęcić swój czas, pozwolić się poznać.
Mogę być zwykłym, niepozornym pracownikiem, którego przeciwnicy będą ignorować ze względu na kolor włosów, a jednocześnie zapracuję sobie na dużo lepsze efekty niż oni.
Mogłam być niepozornym uczniem, któremu nauczyciel programowania nie wróżył przetrwania więcej niż jednego semestru w klasie, którą skończyłam jako jedna z najlepszych ogólnie, jak i z jego przedmiotu.
Aż wreszcie mogę strzelić jakaś głupotę, naprawdę wielką, a ludzie i tak przypiszą to mojemu kolorowi włosów.
Mam na to wszystko odgórne pozwolenie, które dostałam w genach wraz z kolorem włosów i krążącym od lat stereotypem.

Pamiętam, co Wredniak mi napisał kiedy dałam mu adres tego bloga: mądra się wydajesz jak tam piszesz. ;o
Więc chyba nie jest ze mną aż tak źle jak można myśleć? ;-)

Pozdrawiam więc wszystkie blondynki! Młode i starsze, naturalne i farbowane. Matki, żony, singielki, bezrobotne i kobiety pracujące.
A w szczególności Basię ze spiskownika, którą regularnie czytam, a niestety przez jakiś błąd przeglądarki telefonowej i rzadką obecność przed laptopem nie zawsze mogę skomentować (problem z całym bloog.pl:/).
Nawet nie wiecie jakie było moje zdziwienie, kiedy kilka dni po założeniu bloga trafiłam na inną Blondynkę - Basię właśnie.
Brunetki też pozdrawiam, a co! Szatynki i rude. W końcu bez Was nie byłoby chęci na tego bloga. Dziękuję!



Tym wpisem oficjalnie żegnamy luty, najkrótszy i szczęśliwy dla mnie miesiąc nowego roku.
Trzeba wrócić do systemu 4-5 wpisów w miesiącu, bo w końcu przestanę wyrabiać. Pewnie staż też to trochę zweryfikuje...bo na razie rozszalałam się z wpisami strasznie.
Poza tym zastanawiam się, czy nie zrobić z tego miejsca bloga na zaproszenie. Fakt, że szkoda mi trochę ograniczać dostęp do mojego Świata nowym czytelnikom, jednak kompletna inwigilacja przez nastoletnie prostytutki, zazdrosne byłe dziewczyny mojego Mężczyzny czy członków rodziny dopadła mnie na fotoblogu i nie chciałabym żeby tak stało się i tutaj.
Zdecydowanie lepsza opcja niż na starym fotoblogu, gdzie można sobie tylko hasło ustawić... Jak wiadomo takie rzeczy szybko się rozchodzą. A tutaj pełna kontrola kogo się zaprasza.
Oczywiście to jeszcze nic pewnego, bo i żadnych ważnych czy tajnych informacji tutaj nie ma, ale jesienią pewnie tak to się skończy...
Wolność słowa, taa.

* tak, był taki, zaraz na początku mojej obecności tutaj.
**no dobra, z tym to przesadziłam, od sekretarki dzieli mnie z -10kg wagi i +1,5kg tapety na twarzy, no way.