Wyczekiwane dni.

Lubię grudzień. Koniec starego roku przynosi ze sobą podsumowanie mijających dwunastu miesięcy, pewne refleksje, a także plany i oczekiwania na kolejny, nadchodzący rok.
Poza tym grudzień dla Nas to miesiąc dwóch pewnych spotkań, barbórkowego i sylwestrowego. Tylko trzy samotne tygodnie między nimi, bajka!
Jutro pierwszy dzień miesiąca, wyjazd.
Kilka godzin z busach, pociągu, autobusie, jeszcze więcej minut minie niestety czekając na przesiadki, ale warto przeżyć te siedem godzin żeby spędzić razem magiczne dni.
Trzecia Barbórka od kiedy jesteśmy razem, druga, którą spędzimy wspólnie, choć i w tym pierwszym, 2012 roku w jakimś sensie byliśmy blisko siebie, choć nie fizycznie.
O tym święcie górników na pewno powstanie osobna notka po powrocie, bo kult świętej Barbary jest dla mnie czymś niesamowitym, poza tym chciałabym dodać do tego barbórkowego posta jakieś zdjęcia. A barbórkowa atmosfera na mszy, orkiestra górnicza i K. w mundurze... coś niezwykłego!
Nasz kolejny wspólny tydzień to również Mikołajki. W dzieciństwie je lubiłam, potem ta sympatia jakoś zniknęła, a teraz pojawia się znów wraz z tą kochaną osobą u boku. Ale muszę pamiętać, żeby szóstego grudnia nie wypuszczać go ani na chwilę z mieszkania, żeby nie było tak, jak rok temu - wyszedł na moment do sklepu, po piwo, a wrócił z...łosiem wypchanym cukierkami z galaretką. I jeszcze nie chciał zjeść ani jednego tłumacząc się, że galaretki nie lubi. W cycki nie poszło, wiadomo... Takiego mam wrednego faceta! :D


Uciekam, prawdopodobnie do niedzieli, może poniedziałku, bo nie wiem czy po powrocie od razu będę coś pisać... Ten post będzie dodany automatycznie, jak będę gdzieś tam w drodze, prawdopodobnie w okolicach Krakowa, bo niestety mój telefon w ogóle współpracować z blogspotem nie chce, o ile komentować przez nazwa/adres strony mogę, to zalogowanie się na profil bloggera graniczy z cudem, więc odpowiedzi na Wasze komentarze i czytanie Waszych wpisów zostawię sobie chyba na czas po powrocie.
No, chyba, że u K. tutaj wejdę, w końcu wydaje mi się, że już na tyle przywiązałam się do prowadzenia tego bloga, że mogę mu go pokazać. Wcześniej nie chciałam, bo jakby mi po kilku postach przeszły chęci na pisanie tutaj, to nie ma co zamieszania robić. A teraz już się zadomowiłam i chcę żeby o nim wiedział. :-)






Tak więc życzę wszystkim spotkania z jakimś wesołym Mikołajem, radości z mikołajkowych prezentów i śniegu! Ja na niego strasznie czekam, na Barbórkę musi być!:)
Do napisania!;-)