Fear of the dark!

Wszystko zaczęło się niepozornie. Wujek po powrocie z wojska (wtedy jeszcze było to obowiązkowe) przywiózł chustę. Ogromną, w bardzo jaskrawych żółto - zielonych barwach i dziwnym potworem, który strasznie się podobał tej małej dziewczynce którą wtedy byłam. Wisi ona na ścianie po dziś dzień i kiedyś skorzystałam z okazji i zrobiłam jej zdjęcie.
Zapomniałam nawet, że mam je na dysku, w końcu tych plików w folderach było już kilka tysięcy. Aż pewnego dnia, kiedy mój K. pierwszy raz przyjechał na urlop przeglądał sobie te moje fotograficzne foldery i natrafił na zdjęcie tej właśnie chusty. Ucieszony stwierdził, że to Eddie, maskotka Iron Maiden i nawet wymienił tytuły płyt których okładki składały się na obraz końcowy z chusty. Oczywiście zdziwił się - tak znany zespół, a ja nie słyszałam o nim ani odrobinę. Błyskawicznie wpisał w przeglądarce znany tak dobrze adres youtube i po chwili z głośników poleciały pierwsze nuty tytułowej Fear of the dark. Już wtedy wydawało mi się, że to coś fajnego, ale potem wyjechał, przyszły typowo pospotkaniowe tęsknoty i zupełnie zapomniałam o tym zespole.
Wszystko wróciło kilkanaście dni później. W swej blond mądrości wpadłam na pomysł żeby przegonić tęsknotę i przesłuchać raz jeszcze te piosenki, które tak bardzo kojarzą mi się ze wspólnymi chwilami. Przeszukałam historię przeglądania z tych dwóch wspólnych tygodni wybierając linki do YT i znów trafiłam na Ironów. Pierwsza piosenka, za nią kolejne i tak zaczęła rodzić się miłość, która trwa już ponad półtora roku i z każdym utworem staje się coraz silniejsza.
Dużą zasługę w tym wszystkim ma oczywiście moja Druga Połówka. To dzięki niemu poznałam Ironów, to on ciągle dodaje do mojej małej kolekcji jakąś rzecz związaną z tym zespołem. Ostatnio do tego grona dołączyła książka z historią zespołu. Połykałam ją strona za stroną, próbowałam sobie dawkować, żeby nie skończyć w jeden dzień, ale mimo szczerych chęci nie była ona lekturą na długie, jesienne wieczory.
Kolejne zmiany w składzie zespołu na przestrzeni lat. Rozdział za rozdziałem, nowe płyty, recenzje utworów. Lista z piosenkami do przesłuchania, pisana krzywo, na kolanie, wciąż się powiększała a Internet jak na złość niezbyt pozwala na jej skrócenie.
Mimo tych małych problemów Iron Maiden jest moim numerem jeden, potwierdzają to w pełni statystyki na last.fm, listy odtwarzania otwierające się automatycznie po uruchomieniu odtwarzacza, statystyki w telefonie.Już dawno wyprzedzili zespoły, w których byłam zakochana przez bardzo wiele lat, grające ważne dla mnie piosenki.
Teraz właśnie IM są dobrzy na wszystko. Do biegania, skakania na skakance bardzo dobrze pasują ich energetyczne kawałki. Lubię ich słuchać również wtedy, gdy mam dobry humor - sprawiają, że jest jeszcze lepszy! W bogatym repertuarze zespołu można znaleźć również coś na gorsze dni. A wersje koncertowe wprost mnie powalają! Ostatni koncert IM w Polsce niestety nam przepadł, ale mam nadzieję, że kiedyś jeszcze będzie okazja usłyszeć ich na żywo.
I jeśli kiedyś zacznę latać w koszulkach z wizerunkami zespołów, to na pewno pierwsza będzie z wizerunkiem Eddiego!