Zahasłowana.

Skleroza? W tym wieku?! Dla pewności po dowód jeszcze raz sięgnę, no ale jak byk koło zdjęcia rocznik 1993 stoi, znaczy ni mniej, ni więcej niż 22 nie mam i teorię o pogorszeniu się mojej pamięci wraz z wiekiem odrzucić z marszu trzeba.

Problemów z pamięcią nigdy jakoś szczególnie nie miałam. No dobra, może coś mi się tam zapomniało w szkole, w czasie sprawdzianu zwłaszcza, ale to przecież bardziej z lenistwa niż z faktycznych przerw w działaniu części mojego mózgu za pamięć odpowiedzialnej.

A i Wredniak nie raz wspominał, że same niepotrzebne rzeczy mi w głowie siedzą i to wszystko dawno powinnam już pozapominać.

Czemu więc na moim ekranie raz po raz pojawia się ten irytujący komunikat?!

Błąd odczytu.

Wprowadzono błędne hasło.

Przecież nigdy nie byłam jedną z tych, co ustawiają sobie jedno hasło na wszystkie konta i potem jeszcze zapisują je w bezpiecznym miejscu, żeby mimo codziennego używania go nie zapomnieć.

Hasła różnorodne, kilkunastoznakowe to dla mnie żadna nowość, odkąd zaczęłam swoją przygodę z różnego rodzaju forami, blogami i fotoblogami zawsze pilnowałam, żeby hasła się nie powtarzały, żeby w razie jakiejś draki z jednym kontem wszystkie inne były bezpieczne. I żeby regularnie je zmieniać.

Działało, dość długo.

Ba, raz nawet, przy słynnym opublikowaniu w Internecie listy haseł z kilku tysięcy kont portalu chomikuj nie musiałam się o nic martwić, nawet nie sprawdziłam, czy na tej liście jestem. Zmieniłam hasło, to jedno, chomikowe i nie trzeba było się zastanawiać, czy mogą dzięki tej opublikowanej informacji wejść na mój profil na jakimś innym portalu.

Bo niby chomik pusty, nie publikowałam na nim nic, ale gdyby hasła były takie same, to przecież mail mógłby być zagrożony, facebook czy jakieś forum tematyczne, gdzie intruz byłby mi potrzebny jak wełniany szalik w trzydziestostopniowym upale.

Jak to zapamiętywałam?

Szczerze mówiąc nie mam pojęcia. Wszystko zawsze naturalnie wychodziło, po prostu wchodziłam na jakąś stronę, klikałam zaloguj i automatycznie moje palce latały po klawiaturze wpisując odpowiedni login i hasło.

Problemów nie miałam nigdy.

Aż do czwartku.

Znów wpadło mi do głowy, żeby przejrzeć swoje teksty, być może zacząć je gdzieś publikować. Weszłam w odpowiedni folder, klikam i...

Błąd odczytu.

Wprowadzono błędne hasło.

Czwarty dzień próbuję sobie przypomnieć, jakie to hasło mogłam ustawić na moje pliki. Na pewno nic trudnego, straszak zwykły, żeby zniechęcić innych użytkowników poprzedniego laptopa do zapuszczania się w ogóle w moje foldery.

A teraz klops.

Listę haseł spisałam, obecnych, jak i tych, których dawno już nie używam.

Myślę, kombinuję i wklepuję.

Nic.

I co teraz?

Złamanie hasła to prawie niemożliwa rzecz. Próbowałam już kiedyś, dawno temu z efektem dość marnym. Teraz pewnie lepiej nie będzie. 

Albo inaczej, możliwa, ale droga.

Chyba jedyne, co można, to porzucić tamte teksty, zostawić na wieczne niedodanie, schowane gdzieś głęboko, czekając na lepsze czasy, kiedy być może technologia się jeszcze rozwinie.

Eh, te blond pomysły.