To już pięć lat!

Przełom września i października jest dla mnie miesiącem szczególnym. To właśnie w tym okresie, pięć lat temu, w roku 2010 postanowiłam poszukać swojego miejsca w sieci i założyłam pierwszego bloga, a właściwie fotobloga.

Pamiętam pierwsze zdjęcia, sweetaśne wpisy, o których teraz już lepiej nie pamiętać. PoKeMoNy, kolorowanie czcionek, masa emotek, zdania zbudowane tak okropnie, że po czasie pewnie mało kto byłby w stanie się połapać w ich sensie.

Za to masa poznanych ludzi.

Potem bywało różnie, wiele serwisów zwiedziłam, niektóre więcej niż raz. Od fotoblogowych, po te typowo blogowe. M.in. flog, photoblog, blog onetu, a w końcu wp, z którego przeniosłam się tutaj, przez błąd komentarzy. Przeniosłam już ponad rok temu.

I choć na początku nie pokładałam w tym serwisie (i kolejnym blogu) zbyt wielkich nadziei, to jednak wkręciłam się znów w pisanie. I powiększająca się ciągle liczba postów w kopiach roboczych świadczy o tym najlepiej.

Blog to nie tylko pisanie, to również (a może w większej części?) odwiedzający, czytający. Bez osób, które tu wchodzą na pewno nie byłoby takiej wytrwałości w pisaniu jak teraz. I strasznie ubolewam, że słaby internet z limitem danych nie zawsze pozwala mi być na bieżąco u wszystkich tak, jak bym chciała. 

Wiele osób poznałam, wiele osób zniknęło i tego też mi szkoda.

Skandala, pierwszego, który pokazał, że fotoblogi to nie tylko zdjęcia. Gixer, z którym się świetnie rozumieliśmy, ale jego zazdrosna panna ucięła mu wszystkie kontakty. Adi, wyjechał na Ukrainę do pracy i nie mam pojęcia co się teraz z nim dzieje. Angie, Wiślaczka. Mario, dla którego żużel był całym życiem. 

Tak, prawie sami faceci.. Ale co ja poradzę, że zawsze z zainteresowaniami jakoś bliżej mi do facetów było, niż kobiet? 

Jednak wszystko się zmienia. Ja, moje posty, podejście do blogowania, do ludzi, których odwiedzam. Wystarczy spojrzeć na to, co się tu pojawia. Coraz mniej piłki, wspomnień żużlowych, rapu. Coraz więcej książek, spraw poważniejszych, nawet coś o ciuchach czy kosmetykach się pojawiło. I wśród odwiedzanych przeze mnie zdecydowaną większość stanowią blogi autorek płci żeńskiej. I dobrze mi z tym!

Aż dziwne, że w czasie tych pięciu lat trafiły mi się tylko trzy przypadki beznadziejne. Wszystkie tego samego gatunku, paniusie uważające się za centrum wszechświata, którym złego słowa powiedzieć nie można, a które same krytykują (ba, mieszają z błotem!) na potęgę. Jedna ciągnie się za mną do tej pory, mimo lat... więc kiedyś pewnie rozpiszę się bardziej na ten temat.

A teraz? Jestem ciekawa jak będzie za jakiś czas. Kiedy znajdziemy wreszcie swoje gniazdko, zaczniemy je urządzać. Kiedy zmienię pracę, kiedy rozpoczną się przygotowania do ślubu, kiedy pojawią się dzieci... Jak będzie wyglądał ten blog? Czy w ogóle będzie jeszcze czas - i chęci - na blogowanie? 

Ciekawe...