Ten koniec będzie początkiem.

Początek nowego roku to zawsze okres skłaniający do podsumowań, zakończeń niektórych spraw.

U mnie ten Nowy Rok również przyniósł zakończenie, zakończenie prawdopodobnie jednej z najlepszych prac w moim życiu. 

Pamiętam pierwsze dni, zapoznawanie się z regulaminami, szkolenie BHP, poznawanie, gdzie znajdują się poszczególne gatunki na bibliotecznych półkach. Od tego momentu minęło już tyle czasu, a ja sama nie wiem kiedy to zleciało.

Nim się obejrzałam kroiłam już pożegnalne ciasto, dziękowałam za minione miesiące i oddawałam swoje klucze.

Dla takiego mola książkowego jak ja praca wprost wymarzona. Tysiące książek dookoła, choć ulubionej fantastyki tak niewiele. Duża półka kryminałów, przy których nie raz zdarzyło mi się zaczytać w opisach zapominając o świecie. 

Dzieciaki w bibliotece, na zajęciach plastycznych, przy których pomagałam.

Plakaty, opisy, przygotowania... Tak, lubiłam to.

Naprawdę wiele chciałam tu napisać o tej pracy, siedząc ostatni raz przy tym biurku układałam sobie w głowie treść wpisu, a potem wszystko uciekło.

Może dlatego, że nie sposób byłoby wymienić wszystkich plusów tej pracy.

Może dlatego, że musiałabym przy tym wspomnieć o tym wielkim, nie raz denerwującym mnie minusie.

A może dlatego, że ostatnie półtorej tygodnia spędziłam w ramionach najważniejszego mężczyzny i wszystko uleciało z mojej głowy zastąpione przez ogrom planów i marzeń.

Znów łzy pożegnania. 

I jego słowa "wytrzymaj, Kochanie. Żegnamy się ostatni raz".

Wiem, że wytrzymam, wiem, że teraz już na pewno po raz ostatni, nawet, jeśli na trochę dłużej niż zwykle.

Przez łzy rozstania przebija się wielka radość. 

Czas zrobić sobie przerwę od ogłoszeń, w których tonę. Zaległości tutaj same się nie nadrobią, mam dużo do przeczytania. A jeszcze więcej do napisania.

Chciałabym Was jeszcze zapytać, czy teraz po zwiększeniu rozmiaru czcionki moje posty są lepiej czytelne, czy kolory dalej przeszkadzają?