Jak grzyby po deszczu.

Nie, nie będzie o grzybach. Przynajmniej nie tym razem. ;-)
Macie czasem takie wrażenie, że na blogach jest czegoś za dużo? Czujecie się, jakby wszystkich dookoła ogarnęła dziwna mania pisania na jeden temat?
Wiem, że są takie dni, wydarzenia, że blogera aż korci, żeby coś na ten temat naskrobać, przedstawić własny punkt widzenia, jak choćby święta czy wywalczony kilka dni temu przez naszych siatkarzy tytuł mistrzów świata.
Są jednak takie posty, które sprawiają, że mam ochotę wcisnąć czerwony krzyżyk z prędkością światła.
Seria back to school. Przyznaję, że trafiłam tutaj na kilka bardzo ciekawych wpisów, gdzie można było obejrzeć opisane w zabawny sposób szkolne przedmioty, plecaki dorwane w takim miejscu, że spotkanie na ulicy osoby z choćby podobnym graniczy z cudem, własnoręcznie ozdobione okładki zeszytów... Ale większość to tylko kilka zdjęć zrobione zeszytom, które można dostać w pierwszym lepszym markecie i markowym torbom, których jest na rynku setki. Naprawdę myślicie, że ludzi interesuje to, że będziecie pisać w zeszytach przedmiotowych długopisem w gwiazdki, a nie w paski?
Kolejne: tzw. blogerki modowe. To dopiero plaga!
Oczywiście i tu są wyjątki, które chętnie odwiedzam (i pewnie jeszcze więcej takich, których jeszcze nie znalazłam, a ich wpisy zasługują na wyróżnienie). Przeglądam te blogi, przeglądam... I nie wiem, czy tylko ja mam takie szczęście, że najczęściej trafiam właśnie na wpisy, które mają się kojarzyć właśnie z modą? Tak, mają, z założenia, bo w moich oczach większość z nich nie ma z modą nic wspólnego. Najbardziej mnie dobijają te wszystkie recenzje lakierów do paznokci... Pomaluje, zrobi zdjęcie każdego palca po kolei... Nazwa, numerek, seria zdjęć, ot i cała recenzja. Ciekawe, czemu żadna z nich nie napisze, jak się ten lakier zachowuje przy jakichś pracach domowych, o polowych nie wspominając... Albo sto zdjęć dzień po dniu jak owa blogerka była ubrana do szkoły... Kilo tapety, tupniesz, to odpadnie. I podpis: stawiam na naturalność!
Zauważyliście też na pewno TAG jedno słowo. Dla mnie to znów bezsens, bo odpowiedzi są przeważnie takie same. Teoretycznie jest spore pole do popisu, mimo, że pytania te same, to można tym jednym słowem naprawdę wiele wyrazić, trzeba tylko pomyśleć. Niestety, żadnych rewelacji w tym temacie nie wychwyciłam jak do tej pory.
Ostatnio pojawiła się taka seria - za co lubię jesień. I znów czytamy to samo - sweterki, kolory, ciepła herbata. Jednowyrazowe punkty, w większości takie same. Tak, jakby ktoś znalazł listę i wybierał sobie z niej pasujące mu słówka a potem wysyłał ją dalej z dopiskiem ja już mam taki wpis, zrób sobie i ty. Przyznaję, też planuję taki wpis, ale będzie to coś innego. ;-)
Są oczywiście takie serie, które mi się podobają. Trafiłam na akcję, żeby przez sto dni wypisywać jakąś pozytywną rzecz z danego dnia. Bardzo fajne, pozwala nauczyć się dostrzegać nawet te najmniejsze radości. Albo wyzwania książkowe, muzyczne, fotograficzne - zawsze chętnie biorę w nich udział (choć na blogspocie jeszcze nie miałam okazji). To jest coś, w czym można być choć w części oryginalnym. A dziś, w świecie, gdzie praktycznie każdy jest kopią kogoś innego oryginalność jest w cenie. ;-)

 
Ktoś mi teraz powie Ej, ale przecież ty też nie jesteś jakaś super oryginalna, co się czepiasz?! A no może i nie jestem, ale staram się. Przygotowuję kilka notek, dodaję jako kopie robocze, czytam, co już było, a co nie, czego jest na blogach najmniej, wybieram, dodaję, resztę zostawiam na później, przyda się. ;-) 
A czepiać się lubię, taki mam charakter. ;-)