Szukamy pozytywów?

Ktoś mi niedawno powiedział, że uwielbia we mnie to, że potrafię się cieszyć z małych rzeczy... I faktycznie przez bardzo długi czas potrafiłam - z ładnej pogody, dobrego obiadu, ulubionej piosenki w radiu, miłego SMSa na dzień dobry czy wcześniejszego powrotu z pracy... Tak niewiele czasu minęło od tamtego wieczoru, a zmieniło się tyle, że czuję jakby to były długie miesiące...

Ostatnio wcale tak nie potrafię. Próbuję szukać w sobie motywacji, radości, zapełnić jakoś czas żeby nie myśleć, zrobić coś pożytecznego, ale nie wychodzi.

Rosyjskie zwroty wcale nie chcą mi wchodzić do głowy, choć ostatnio gdzieś tam w tyle głowy zaczął kiełkować pomysł potwierdzenia znajomości tego języka nie tylko procentami na maturze, ale również certyfikatem na odpowiednim poziomie. 

Norweski leży jeszcze bardziej, wstyd się w ogóle przyznawać, przypomniałam sobie to, co już znam a poza tym nie ruszyłam nic. Każda próba znalezienia na YouTube filmików (bo z tego uczy mi się najlepiej) kończy się oglądaniem jakichś głupot albo zamknięciem laptopa. I nawet nie wiem gdzie posiałam podręcznik. 

Kupiłam w końcu nowy aparat - może nie ten wymarzony model który chciałam, ale z pewnością ma dużo większe możliwości niż moja poprzednia cyfrówka i wyszło taniej więc różnica pewnie za jakiś czas poleci na nowe szkiełko. Chciałam zrobić post ze zdjęciami, ale nawet nie wiem co bym miała do nich dopisać. Te które chciałam wstawić są tak kolorowe, tak radosne, że wcale  nie pasują do moich obecnych nastrojów. Chciałabym się w końcu z kimś umówić na jakąś "sesję", ale też chyba nie potrafię. Niby ok, wiem, nikt na początku nie potrafił wszystkiego i trzeba ćwiczyć, próbować żeby się nauczyć, ale jeśli teraz będzie fatalnie to nawet gadulstwem atmosfery nie uratuję, bo nawet nie wiem ostatnio o czym mówić.

Nawet nic nie czytam... Ja, taki mol książkowy, który potrafił w jeden wieczór wciągnąć całą powieść męczę pewien kryminał już prawie miesiąc i nawet połowy jeszcze nie mam mimo, że jest dość ciekawy. Nie potrafię się skupić, czytam jedno zdanie trzy razy a i tak nie wiem o co chodzi, nie kojarzę bohaterów w ogóle.

Jedynie jakąś tam nadzieję wiążę z pisaniem ostatnio, jest kilka rzeczy, które bym chciała ogarnąć... I mam nadzieję, że chociaż na to starczy czasu, bo wiem że motywacja będzie a te najgorsze chwile zawsze są dla mnie impulsem do klepania w klawiaturę na tematy różnorakie.

Szydełkowce też idą do przodu, choć mozolnie, bo są strasznie czasochłonne. Idąc za głosem pań udzielających się na facebookowych szydełkowych grupach postanowiłam się zabrać już teraz za gwiazdki świąteczne. Tak, wiem jak to brzmi: sierpień jeszcze, gdzie tam grudzień i Boże Narodzenie... Jednak potrzebuję czegoś małego, czegoś co skończę w mniej niż godzinę i nie będę się denerwować, że mija kolejny dzień a robótka nic nie rośnie - jak w przypadku dużej serwety którą się ostatnio zajmowałam.

Nie ogarniam siebie, nie ogarniam tego, co się dzieje dookoła mnie. Wyobrażałam sobie to wszystko zupełnie inaczej... Chciałam żeby było inaczej i mimo że na początku wierzyłam, że mimo wszystko może się udać to z każdym dniem coraz bardziej dociera do mnie że jednak nie potrafię zapomnieć o tym wszystkim i iść za głosem serca. Będzie bolało jeszcze długo.

Nigdy nie byłam w takim momencie życia, kiedy stałam w jakimś punkcie przez dłuższy czas i nie wiedziałam którą drogę wybrać.

Tak, wiem, nie przewidzę z wyprzedzeniem wszystkich konsekwencji i wiem, że każda decyzja ma swoje i dobre i złe następstwa. Problem jednak w tym, że tych złych ostatnio jest już naprawdę zbyt dużo.

Nie żałuję tego co było, jedyne czego mogę żałować to tego, że wszystko potoczyło się właśnie w taką stronę, najgorszą z możliwych.

Wiem, że nie powinnam tu pisać zbyt dużo, od dawna starałam się pisać tutaj jak najmniej o swoich uczuciach, iść bardziej w to co lubię, to co mnie zastanawia...ale ostatnio nie potrafię. Muszę się gdzieś wygadać, choć wiem, że i to miejsce nie jest zbyt dobre. Nie chcę, żeby bolało bardziej, nie chcę zranić w żaden sposób, nawet słowami tutaj. To jedyna rzecz jakiej jestem teraz pewna w życiu.